Seyyah’ın Girit’e İnişi (I ve II)

I.

İnsanlar yaşar giderdi, düşmüş ve yüksek

Meskenleriyse mağaralar idi bir tek

Toydular bilmediler ki uçurum, tümsek

Yaşlı Tanrı Seyyah indi bir gün Girit’e

Onunla her yerde nefret tohumu bitti

Yalnız kendi yarattıklarını eğitti

Yüksekler zaten sanatla doğmuşlardı ki

Hırslı Tanrı Seyyah indi bir gün Girit’e

Çıkıp günlerin birinde Leth oğlu Lia

Emretti “Benimle gelin haydi savaşa!”

Küçük bir kabile reisiydi o ama

Kıskanç Lia kan getirdi bir gün Girit’e

Yükseklerin ilk öldürülüşü oldu böyle

Seyyah tüm bu olanları izledi zevkle

Sonra da kaçtı yüksekler sandallar ile

Leth oğlu Lia hükmetti o gün Girit’e

Tüm Girit kabilelerin reislerini

Getirip “Ben sizin reisinizim” dedi,

“Akhleae de böylece sevecek bizi”

Bu Seyyah’ın yalnız bir ismiydi Girit’te

Onların dilinde “Lütuf eden” demekti

Sonra panayır gibi şenlikti, yemekti

Sarayların yapımları uzun sürmedi

Binbir türde mabetler yapıldı Girit’e

Hepsi de tapınmak için yüce Seyyah’a

O ise aralarında dolanırdı hala

Göstererek mucizeler, anlatarak da

Simyayı ve çelik işlemeyi Girit’te

II.

Kaçanlar gitti Akdeniz’in dört yanına

Miken’e, Anatolia’ya ve Mısır’a

Göçebeydiler kralları da yoktu hala

Çoktan her ilmi bilirdi yüksek olanlar

Uzun boyluydu ve çatık kaşlıydı çoğu

Doğa ve atlardı onların varı yoğu

Ulu Tanrılarının adıyla batı-doğu

Gezer, iyi savaşırdı yüksek olanlar

Çok konuşmaz fakat çok düşünürdü hepsi

Gerekti birilerin gelip öldürmesi

Yoksa yaşlılıktan ölmezdi hiç birisi

Gençtiler, uzun yaşardı yüksek olanlar